سلام روح تنها. نه ؛روح تنهای قبلی و همسر فعلی کاش هنوز روح یه همسر بودی که زندگی تنهارو هم تجربه کرده. کاش ۱۴ تیر نوشته هاتو دیده بودم؛ کاش میموندی و میدیدی چه جوری آرزوهای امثال من داره هی یکی یکی نیمه تموم از کمر قطع میشه. کاش میموندی و میشنیدی بعضیا اول رویاشون سینه شون میسوزه و آخرش چشاشون. کاش میتونستی بگی به اینم میگن رویای خیس؟ حیف شد. میخواستم بدونم میشه بقیه آدما همیشه مثل خودم فکر کنن؟ میخواستم بدونم آدم وقتی همسر داره زخم بال کبوتر چه شکلی میشه؟ همونجوری که قبلا دیدی میمونه؟ خداحافظیت از روح تنها خیلی ترسناکه تو انگار ... کاش آدما چشم نداشتن. خدا نگهدارت باشه
man hamisheh inja ro mikhoonam va delam vae roohe tanha va neveshtehash tang misheh.
؛؛ کوچ نکن ؛؛
آسمان،
کوچ نکن،
خاطره اش با من نیست
کوچه باغ شب تنهایی من،
روشن نیست
قاصدی،
رفته که پیدا بکند،
خانۀ او
آسمان،
باش،
چراغ ره شب روشن نیست
آسمان،
گریه نکن،
بغض دلم میترکد
نگذار اشک بریزم
آبرویم کم نیست.
اندکی باش،
که در تیرگیت سربکنم
تا ندانند غریبان،
که دلم با من نیست.
آخرین،
فرصتم اینجاست
نگو ، صبح شده
آخر قصۀ من،
تن به سفر دادن نیست
سلام اومده بودم بلاگتونو بخونم نظر بدم حیف که رفتین
سلام روح تنها.
نه ؛روح تنهای قبلی و همسر فعلی
کاش هنوز روح یه همسر بودی که زندگی تنهارو هم تجربه کرده.
کاش ۱۴ تیر نوشته هاتو دیده بودم؛
کاش میموندی و میدیدی چه جوری آرزوهای امثال من داره هی یکی یکی نیمه تموم از کمر قطع میشه.
کاش میموندی و میشنیدی بعضیا اول رویاشون سینه شون میسوزه و آخرش چشاشون.
کاش میتونستی بگی به اینم میگن رویای خیس؟
حیف شد.
میخواستم بدونم میشه بقیه آدما همیشه مثل خودم فکر کنن؟
میخواستم بدونم آدم وقتی همسر داره زخم بال کبوتر چه شکلی میشه؟ همونجوری که قبلا دیدی میمونه؟
خداحافظیت از روح تنها خیلی ترسناکه
تو انگار ...
کاش آدما چشم نداشتن.
خدا نگهدارت باشه
روح بزرگوار من دلگیرم از حجاب تو
شکل کدوم حقیقته چهره بی نقاب تو
وقتی تن حقیرمو به مسلخ تو می برم
مغلوب قلب من نشو ستیزه کن با پیکرم
اسم منو از من بگیر تشنه ی معنی منم
سنگینه بار تن برام ببین چه خسته می شکنم
به انتظار فصل تو تمام فصلها گذشت
چه یأس بی نهایتی ندیم من بود
فصل بد خاکستری تسلیم و بی صدا گذشت
چه قلب بی سخاوتی حریم من بود
دژخیم بی رحم تنم به فکر تاراج منه
روح بزرگوار من لحظه ی معراج منه
فکر نجات من نباش مرگ منو ترانه کن
هر شعرمو به پیکرم رشته تازیانه کن